W czwartek, 21 stycznia 2021 r., Pan Bóg powołał do wieczności o. Piotra Kwoczałę OFM, lat 63, pochodzącego z naszej parafii (z ul. Wolności).

Pogrzeb ojca Piotra odbędzie się w środę (27 stycznia) o godz. 11.00 na Górze Świętej Anny. W naszym kościele zostanie odprawiona dodatkowa Msza św. w intecji ojca Piotra w niedzielę (24 stycznia) o godz. 16.00. Codziennie też (z wyjątkiem niedzieli) odmawiana jest o godz. 17.20 modlitwa różańcowa za Zmarłego. 

O. Piotr urodził się 17 lipca 1957 r. w Zdzieszowicach. Po szkole podstawowej rozpoczął naukę w Zasadniczej Szkole Elektrycznej w Kędzierzynie-Koźlu. Po jej ukończeniu w 1975 r. kontynuował naukę w Technikum Elektrycznym dla Pracujących w Opolu równocześnie pracując w Zakładach Koksowniczych w Zdzieszowicach jako elektromonter.

W 1978 r. poprosił ówczesnego Ojca Prowincjała Fidelisa Klosę o przyjęcie do Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych. Dnia 25 sierpnia 1978 r. rozpoczął roczny nowicjat w Borkach Wielkich zakończony złożeniem pierwszej profesji w dniu 26.08.1979.

Drogę dalszej formacji zakonnej i przygotowania do przyjęcia święceń prezbiteratu odbywał we Franciszkańskim Wyższym Seminarium Duchownym w Kłodzku. Profesję uroczystą złożył 2 lutego 1984 r. w Zdzieszowicach, a święcenia prezbiteratu przyjął 23 maja 1985 r. w Kłodzku z rąk biskupa pomocniczego archidiecezji wrocławskiej ks. bp Tadeusza Rybaka.

Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej jako wikariusz parafialny w Borkach Wielkich (1985-1987) i w Dusznikach-Zdroju (1987-1989).

W roku 1989, za aprobatą Zarządu Prowincji, uzyskał zgodę na podjęcie studiów na Wydziale Duchowości Franciszkańskiej w Pontificio Ateneo Antonianum w Rzymie. Studia zwieńczył licencjatem rzymskim i obroną pracy pt.: Formazione permanente – una nuova pedagogia nell’Ordine dei Frati Minori nelle Provincie Polacche (Formacja ciągła – nowa pedagogia – w Zakonie Braci Mniejszych w polskich Prowincjach), której promotorem była s. dr Angela Anna Tozzi S.C.I.C.

Po powrocie do Polski posługiwał duszpastersko w klasztorach w Górze Świętej Anny (1993-1994), w Prudniku (1994-1996) i w Raciborzu (1996-2003). W tym okresie prowadził także wykłady z duchowości franciszkańskiej dla postulantów. W 2003 r. powierzono mu funkcję ojca duchownego nowicjatu w Borkach Wielkich.

W 2006 r. wyjechał do klasztoru Prowincji św. Jadwigi we Włoszech i podjął posługę gwardiana i administratora parafii pw. Matki Bożej Miłosierdzia w Osimo.

Od czerwca 2012 r. rozpoczął pracę w Hospicjum Bonifratrów we Wrocławiu jako kapelan. Z wielkim sercem służył nieuleczalnie chorym nie tylko jako kapłan, ale także swoją postawą słuchania, śpiewem, grą na gitarze i pogodnym usposobieniem. W tym czasie zaangażował się także w towarzyszenie dzieciom i ich rodzinom w domowym hospicjum Fundacji Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci. Jego posługa nabrała nowego wymiaru, gdy w lipcu 2017 r. zdiagnozowano u niego nowotwór złośliwy. Jako chory kapłan stanął przed doświadczeniem tego, co dotykało jego podopiecznych. W jednej z rozmów z redaktorem wrocławskiego wydania „Gościa Niedzielnego” Maciejem Rajfurem powiedział: „Zrozumiałem, że nastał czas świadectwa. Bo świat nie chce słuchać jedynie nauczycieli, ale potrzebuje świadków. Zastanawiałem się, czy jako ksiądz katolicki temu podołam. Przyjąłem w swojej duszy klarowne wezwanie, które wzbudził sam Bóg: głosić Ewangelię swoją postawą jako pacjent, chory i kapłan. (…) Jeszcze bardziej rozumiałem tych, którym służę”.

Warto wspomnieć o jeszcze jednym zajęciu, którą o. Piotr podejmował z wielkim entuzjazmem w ostatnich latach swojego życia. Ze względu na bardzo bujną brodę, co roku wcielał się w św. Mikołaja we wrocławskiej parafii pw. św. Antoniego oraz w innych miejscach, gdzie nie tylko dzieciom przybliżał misję bezinteresownego obdarowywania świętego biskupa z Mirry.

W 2019 roku za swoją wieloletnią pracę społeczną, w imieniu prezydenta Wrocławia, został wpisany do Wrocławskiej Księgi Pamięci i odznaczony Złotą Odznaką za długoletnią działalność na rzecz miasta.

O. Piotr odszedł do Pana w Dolnośląskim Centrum Onkologii we Wrocławiu dnia 21 stycznia br. o godz. 16:20.

Jako parafianie zapamiętamy go jako prawdziwego duchowego syna św. Franciszka – pełnego entuzjazmu, życzliwości i nadziei. Wygłosił pierwsze w parafii rekolekcje wielkopostne i wraz ze swoim bratem, o. Paschalisem (zm. 11 grudnia 2020 r.), poprowadził naszą parafialną pielgrzymkę do Ziemi Świętej.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie...